استاندارد شماره 1 حسابداری(استانداردهای ملی) در سال 1397 تجدید نظر و از ابتدای سال 1398 لازم الاجرا شد. در استاندارد شماره 1 مباحثی همچون هدف از صورت های مالی،عناوین صورتهای مالی،تشخیص صورتهای مالی ،اقلام صورتهای مالی ،و در کل شناختی کلی و با جزئیات از صورتهای مالی همچون صورت وضعیت مالی،صورت سودوزیان،صورت جریان های نقدی،صورت تغییرات در حقوق مالکانه،صورت سودوزیان جامع،یادداشت های توضیحی همراه با این صورت ها ،اطلاعات مقایسه ای دوره های قبل گزارشگری عنوان شده است.
در این استاندارد مبنای تهیه صورتهای مالی با مقاصد عمومی را ارائه می کند،این بدان معنی است که این استاندارد برای مقاصد گزارشگری یا بنگاه های اقتصادی خاص پیش بینی نشده و استفاده عام و کلی برای تمامی فعالیت های اقتصادی دارد.
البته این نکته حائض اهمیت است که در برخی واحدهای اقتصادی (انتفاعی و غیرانتفاعی) همچون خیریه ها عناوین اقلام صورت های مالی میتواند دستخوش تغییراتی شود.
در بخشنامه سازمان حسابرسی که نحوه ارائه و طبقه بندی صورتهای مالی را عنوان کرده ترتیب و نحوه گزارش آنان صرفاً پیشنهادی است،بدین ترتیب صورت وضعیت مالی میتواند به صورت گزارشی و یا به شکل حساب تی T سابق نیز ارائه شود هرچند به نظر می رسد .
همچنان صورت وضعیت مالی به شکل تیT اطلاعات قابل فهم تری ارائه میدهد.همچنین ترتیب صورتهای مالی ارائه شده در بخشنامه فوق الذکر باز هم صرفاً پیشنهاد است میتوان ترتیب را به صورت دیگری گنجاند.
یادداشت های همراه صورت های مالی
یادداشت های توضیحی صورتهای مالی ، اطلاعاتی تکمیلی و افزون بر آنچه در متن استاندارد گنجانده شده را عنوان می کند و برای استفاده کنندگان از صورتهای مالی کمک شایانی میکند.
به عنوان مثال می توان به نحوه تسعیر ارز و نرخ های قابل دسترس آن اشاره کرد و یا نحوه استهلاک گیری دارایی ها را در جدولی گنجاند.
طبقه بندی در صورت های مالی:
در صورت وضعیت مالی اگر دارایی ها و بدهی ها به جاری و غیرجاری طبقه بندی شوند باید دارایی های ( بدهی های) مالیات انتقالی را به عنوان دارایی ( بدهی) غیرجاری تلقی کرد.
فرض بسیار مهم تداوم فعالیت:
صورتهای مالی باید بر اساس تدام فعالیت ( یکی از مفروضات حسابداری) تهیه شود مگر این که مدیریت قصد انحلال ، توقف عملیات یا شرایطی را متصور شود که تداومی بابت فعالیت در آینده را به وضوح نبیند.واحد تجاری باید دلایل تداوم فعالیت را افشاء کند.
اقلام بااهمیت در صورتهای مالی:
واحد تجاری در صورت های مالی خود باید اقلام بااهمیت را جداگانه ارائه کند.چنان که باید اقلامی را که کارکرد یا ماهیت مشابه ندارند را نیز به طور جداگانه ارائه نماید مگر این که این اقلام بی اهمیت باشد.
در استاندارد شماره 1 ، اهمیت از تعریف خاص و ویژه ای برخوردار است،یک قلم زمانی بااهمیت است که بتواند به تنهایی و یا در مجموع ، بر تصمیمات اقتصادی استفاده کنندگان از صورتهای مالی تاثیر گذارد.
هدف از تهیه صورتهای مالی:
میتوان هدف از صورتهای مالی را ارائه اطلاعاتی از وضعیت مالی ،عملکرد مالی و انعطاف پذیری واحد اقتصادی دانست.اطلاعات در صورتهای مالی باید قابل فهم و قابل مقایسه باشند-قابلیت در مقایسه زمانی ایجاد میشود که در ارائه صورتهای مالی ثبات رویه رعایت شود این بدان معنی است که حسابداری رویدادهای مشابه از یک دوره به دوره دیگر با روش یکسان صورت گیرد
به عنوان مثال اگر از روش میانگین برای محاسبه بهای موجودی کالای پایان دوره استفاده می شود در عملکرد دوره آینده نیز همان روش را به کار گیریم.
قابل فهم بودن را میتوان این گونه تعریف کرد که حداقل افرادی که دانش نسبی از حسابداری دارند و یا علاقه مند هستند با مطالعه از صورتهای مالی بهره مند شوند بتوان آنان این صورت ها را درک کنند.
